Chiptune

ارسال شده در توسط
۴

chiptune، که با نام‌های موزیک چیپی (chip music) یا موزیک 8 بیتی (8bit music) نیز شناخته می‌شود، موزیک الکترونیکی ترکیب (synthesized) شده است که اغلب بوسیله چیپ‌های صوتی کامپیوتر‌های قدیمی، کنسول‌های بازی، دستگاه‌های آرکِید (دستگاه‌های بازی قدیمی که با سکه کار می‌کردند)، و سایر روش‌ها مانند شبیه سازی ساخته می‌شوند.  در اوائل دهه 80، کامپیوترهای خانگی ارزانتر و قابل دسترس‌تر نسبت به گذشته شدند. این امر باعث افزایش کامپیوترها و دستگاه‌های بازی اوراقی  که بوسیله مصرف کنندگان با دستگاه‌های جدیدتر جایگزین می‌شدند گردید. تقاضا برای این دستگاه‌های پایین بود و پیدا کردن آن‌ها نیز کار دشواری نبود، که همین امر باعث شد که تبدیل به روش به صرفه و قابل دسترس برای تولید صدا و خلق آثار هنری بشوند. با اینکه  این سبک اغلب زیرزمینی محسوب می‌شود، chiptune شاهد دوران محبوبیت متوسط خود در دهه 80 میلادی بود، و بر توسعه موزیک الکترونیکی dance نیز تاثیر گذار بوده است.

Chiptune-Setup-Game-Boys

وسایل یک موزیسین chiptune شامل دو کنسول Game Boy

سیستم‌های مورد استفاده در تولید موسیقی چیپی شامل کامپیوتر‌های قدیمی مثل NEC PC-88، کمودور 64، MSX و آمیگا، و کنسول‌هایی مثل نینتندو، Game Boy و Mega Drive / Genensis بودند. این سیستم‌ها جهش در تغییر تکنولوژی توسعه صدای بازی‌های کامپیوتری به دورانی که کنسول‌ها از چیپ‌های صوتی یا زیر سیستم‌های اختصاصی برای تولید صدا استفاده می‌کردند را به خود اختصاص دادند.

عموما chiptune ها شامل امواج پایه‌ای ساده مانند امواج مربعی و اره‌ای یا مثلثی، و کوبه‌ای (پرکاشن) ساده، هستند که اغلب از روش‌هایی مانند پارازیت سفید (white noise) گذرانده شده از ADSR envelope، نمونه‌های کم کیفیت PCM (مدولاسیون کد پالس) یا FM synthesis تولید می‌‌شوند.

به دلایل بالا صدای chiptune کلاسیک از سازهای ساده، پارازیت سفید یا نمونه‌های کم کیفیت استفاده شده برای پرکاشن و استفاده زیاد از آرپژ‌های بسیار سریع برای شبیه سازی آکورد‌های دارای سه یا چهار نوت در یک کانال منفرد(بنا به محدودیت‌های سخت افزاری، چندین نوت باید در یک کانال قرار داده شوند) قابل تشخیص هستند.

امروزه کلمات “chip music” و “chip tune” به موسیقی‌ای که به وسلیه چیپ‌های صوتی، که در سیستم‌های بازی اولیه و ریز رایانه‌ها یافت می‌شد، ساخته می‌شود اشاره دارند. کلمه “chip music” به ترکیب‌های موسیقی (compositions) جدیدتری  اطلاق می‌شود که سعی دارند به وسیله  تکنولوژی‌های پیچیده‌تر به بازسازی صدای chiptune بپردازند.

توسعه اینترنت به موزیسین‌های چیپی کمک کرده تا با همدیگر ارتباط پیدا کرده، ایده‌‌های خود را به اشتراک گذاشته و رویدادهایی عمومی به راه بیاندازند. محبوبیت اخیر لایسنس Creative Commons در مقابل کپی رایت در صحنه موسیقی چیپ نیز به بسیاری از موزیسین‌ها کمک کرده تا مهارت‌های خود را در محیط متن باز شناخته و توسعه دهند.

لینک دانلود 10 chiptune برتر به سلیقه خودم (سایز:‌ 270KB)

لینک دانلود 45 chiptune برتر به انتخاب بازدیدکنندگان سایت keygenmusic.net (سایز: 2.5MB)

ترجمه از http://en.wikipedia.org/wiki/Chiptune

مشکل آپدیت فایرفاکس در گنو / لینوکس 64 بیتی

ارسال شده در توسط
پاسخ دادن

اگر گنو / لینوکس 64 بیتی دارید و پس از بروز رسانی firefox از طریق فایل سورس برنامه که از سایت فایرفاکس دانلود کرده‌اید با عدم باز شدن پنچره فایرفاکس یا پیغام خطای زیر هنگام اجرای برنامه از طریق ترمینال مواجه شده‌اید ادامه مطلب را بخوانید:

XPCOMGlueLoad error for file /home/amnesia/firefox/libxpcom.so:
libxul.so: cannot open shared object file: No such file or directory
Couldn’t load XPCOM. ادامه‌ی خواندن→

Twitter Bootstrap

ارسال شده در توسط
۲

قسمت اول: Twitter Bootstrap چیست؟

Bootstrap مجموعه ای از ابزارهای رایگان برای ساخت وب سایت ها و برنامه های وب است. Bootstrap شامل تمپلت های طراحی HTML و CSS محور برای typography، فرمها، دکمه ها، نمودارها، اجزاء راهبری و دیگر اجزاء رابط کاربری و الحاقات اختیاری (JavaScript extensions)، میباشد.

Bootstrap محبوب ترین پروژه در GitHub است که توسط NASA و MSNBC و دیگر سایتهای مطرح استفاده شده است.

(صفحه دانلود Bootstrap در سایت GitHub)

تاریخچه Bootstrap

Bootstrap از دل یکی از پروژه های Twitter، که برای توسعه آنالیز داخلی و ابزارهای مدیریت بود، بیرون آمد.

در مقطعی از انجام پروژه از کتابخانه های مختلفی برای توسعه رابط کاربری استفاده شد، که منجر به عدم ثبات و زحمات زیاد برای نگهداری و توسعه شد. اولین گسترش پروژه تحت شرایط واقعی در زمان اولین Hackweek تویتر اتفاق افتاد.

در آگوست سال 2011 تویتر اولین نسخه Bootstrap را به صورت منبع – باز منتشر کرد.

قابلیت ها

Bootstrap پشتیبانی نسبتا ناقصی از HTML 5 و CSS 3  دارد، اما با تمامی مرورگرهای عمده سازگار است.

از نسخه 2.0، Bootstrap از طراحی پاسخگو (Responsive design) نیز پشتیبانی میکند. این بدان معنی است که طراحی گرافیکی صفحات وب به طور داینامیک با خصوصیات دستگاه مورد استفاده (کامپیوتر، تبلت و موبایل) تطبیق پیدا میکنند.

ساختار و عملکرد

Bootstrap ماژولار بوده و اساسا شامل مجموعه ای از شیوه نامه های  LESS (یک پیش پردازنده CSS برای توسعه آسانتر و سریعر در وب) است که اجزاء گوناگون این بسته ابزار را پیاده سازی میکند. یک شیوه نامه به نام bootstrap.less  شیوه نامه های  اجزاء را در خود جا داده است. توسعه دهندگان میتوانند فایل Bootstrap را با انتخاب اجزایی که برای پروژه خود نیاز دارند بسازند.

تنظیمات از طریق یک شیوه نامه مرکزی تا حد محدودی قابل انجام هستند. تغییرات عمده تر بوسیله دستورات LESS  امکان پذیر است.

استفاده از زبان شیوه نامه LESS اجازه استفاده از متغیرها، توابع و عملگرها، انتخاب گر های تو در تو، و نیز mixins را میدهد.

Bootstrap با در نظر گرفتن مرورگرهای امروزی طراحی شده است. در نتیجه با آخرین نسخه های مرورگرهای Chrome, Firefox, Opera, Safari  و Internet Explorer  بدون مشکل کار میکند.

شروع کار با Bootstrap

به دو روش میتوانید Bootstrap را در صفحه HTML  خودتان اضافه نمایید:

میتوانید به سادگی کد زیر را در قسمت HEAD فایل HTML  خود اضافه نمایید:

<link rel="stylesheet" href="/twitter-bootstrap/twitter-bootstrap-v2/docs/assets/css/bootstrap.css">

از آنجایی که Bootstrap از LESS   پشتیبانی مینماید میتوانید فایل css  و LESS  ، js   را مثل کد زیر به صفحه اضافه نمایید:

<link rel="stylesheet/less" href="/path/to/bootstrap.less">
<script src="/path/to/less.js"></script>

سیستم GRID

 با استفاده از Bootstrap میتوانید سیستم GRID  را در صفحه پیاده نمایید. Bootstrap به طور پیشفرض از GRID  با 12 ستون و عرض 940  پیکسل استفاده میکند و انواع دیگر GRID  را نیز پشتیبانی میکند.

Layouts

با Bootstrap میتوانید Layout صفحه را به راحتی پیاده کرده و به آسانی قالب HTML  سایت خود را پی ریزی نمایید.

Typography

تیتر، پاراگراف، لیست و دیگر عناصر Inline  را با استفاده از قابلیتهای Typography  موجود در Bootstrap بسازید و نگران یکدست نبودن و عدم استاندارد بودن سایز سایت خود نباشید.

دیگر قابلیتهای Bootstrap

جداول، فرمها، ناوبری و صفحه بندی (Navigation & Pagination)، پیغامهای خطا و هشدار، پنجره های مُدال، باکسهای Tooltip از دیگر مواردی هستند که با استفاده از Bootstrap به راحتی قابل پیاده سازی هستند.

به زودی: در قسمت دوم با چند مثال عملا با نحوه کار و استفاده از Bootstrap آشنا میشویم.

بروز رسانی: این مطلب در ویکی پدیای فارسی قرار داده شد.

SPDY ( اسپیدی )

ارسال شده در توسط
۱

SPDY (بخوانید: اسپیدی) یک پروتکل شبکه آزمایشی است که بطور عمده توسط گوگل برای انتقال محتوای وب توسعه داده شده است.
اگرچه SPDY در حال حاظر یک پروتکل استاندارد شده نیست اما گروه توسعه دهنده آن اعلان کرده است که به سمت استاندارد سازی آن پیش می روند (اکنون در غالب پیش نویس قابل دسترس است)، و پیاده سازی های مرجع آن هم در مرورگر گوگل کروم و هم در موزیلا فایرفاکس قابل دسترس است.
اسپیدی شبیه HTTP است با اهداف خاص خود: کاهش زمان لود شدن صفحات وب و بهبود امنیت در وب.
اسپیدی از طریق فشره سازی، تسهیم و اولویت بندی به کاهش تاخیر دست پیدا میکند. اسم SPDY مخفف نیست بلکه یک حالت کوتاه شده کلمه speedy است. علامت تجاری SPDY متعلق به گوگل است.

طراحی
هدف اسپیدی کاهش زمان بارگذاری صفحات وب است. این کار از طریق اولویت بندی و تسهیم کردن انتقال منابع فرعی یک صفحه وب صورت میگیرد به طریقی که تنها یک ارتباط برای هر کلاینت نیاز است. رمزگذاری TLS بخش جدایی ناپذیر در پیاده سازی اسپیدی است، و در طراحی آن انتقالات به صورت gzip یا DEFLATE فشرده شده اند (برخلاف HTTP، که header ها فشرده نیستند).علاوه بر این، سرورها بجای اینکه منتظر درخواست های جداگانه برای هر منبع صفحه بمانند به آنها اشاره کرده یا آنها را به سمت کلاینت میفرستند.

رابطه SPDY با HTTP
SPDY جایگزین HTTP نمیشود بلکه نحوه ارسال درخواست ها و پاسخ ها را تغییر میدهد. این بدان معنا است که تمامی نرم افزارهای فعلی سمت سرور میتوانند بدون تغییر مورد استفاده قرار بگیرند اگر تنها یک لایه انتقال منطبق با SPDY در جای مناسب قرار بگیرد. وقتی درخواستهای HTTP بر روی اسپیدی فرستاده میشوند، پردازش شده توکن بندی شده، ساده سازی شده و فشرده میشوند. برای مثال، هر نقطه پایانی در ارتباط اسپیدی سابقه اینکه چه هدرهایی در درخواستهای پیشین فرستاده شده اند را نگاه میدارد و می تواند از دوباره فرستادن هدرهایی که تغییر نکرده اند جلوگیری کند؛ آنهایی که باید فرستاده شوند هم بصورت فشرده فرستاده میشوند.
گروه کاری IETF در حال برنامه ریزی برای کار بر روی HTTP 2.0 می باشد و اسپیدی یکی از کاندیداها برای شروع کار است.

کش کردن
مکانیزم Server Push محتوا را بدون توجه به وجود کش موجود Push کرده که نتیجه آن هدر رفتن پهنای باند است. راه حل این مشکل استفاده از روش Server Hint است.

نسخه‌های پروتکل

SPDY یک پروتکل نسخه بندی شده است. در فریم‌های کنترلی آن 15 بیت برای مشخص شدن نسخه پروتکل اختصاص داده شده است. نسخه 1 پروتکل SPDY دیگر استفاده نمی‌شود. نسخه فعلی SPDY نسخه 2 می‌باشد، در حالی که SPDY نسخه 3 در مروگر کروم نسخه 19 و بالاتر، با هدف جایگزین شدن به جای نسخه 2 در نسخه 22 این مرورگر، در حال تست می‌باشد. مروگر فایرفاکس در نسخه 15 از SPDY نسخه 3 پشتیبانی می‌کند. تغییرات SPDY نسخه 3، کنترل جریان، بروز رسانی دیکشنری فشرده‌سازی، و حذف فضای تلف شده از بعضی از فریم‌های خاص به همراه رفع ایرا‌دهای جزیی می‌باشد.

 پشتیبانی مرورگرها

مرورگر Google Chrome و Chromium از SPDY بهره میبرند. میتوانید session های SPDY را از آدرس
chrome://net-internals/#events&q=type:SPDY_SESSION%20is:active مشاهده نمایید.
فایرفاکس از نسخه 11 و SeaMonkey از نسخه 2.8 از SPDY پشتیبانی میکنند، اگرچه به صورت پیشفرض فعال نیست، از تنظیم network.http.spdy.enabled در آدرس about:config میتوانید آنرا فعال نمایید.
فایرفاکس قرار است از نسخه 13 به صورت پیشفرض از SPDY پشتیبانی نماید.

پشتیبانی سرورها
تا مارچ 2012 (اسفند 1390) سایتهای کمی هستند که از SPDY استفاده می نمایند.
بعضی از سرویس های گوگل (برای مثال جستجوی گوگل، Gmail و دیگر سرویسهایی که SSL برایشان فعال شده) وقتی قابلیت SPDY موجود باشد از آن استفاده میکنند.
تبلیغات گوگل نیز از سرورهایی که SPDY را پشتیبانی میکنند عرضه میشوند.
twitter از مارج 2012 (اسفند 1390)، SPDY را بر روی سرورهای خود فعال کرده و خود را تبدیل به دومین سایت بزرگی که SPDY را مورد استفاه قرار داده، کرده است.
در مارچ 2012 (اسفند 1390) وب سرور کد باز Jetty پشتیبانی از SPDY را در نسخه 7.6.2 خود اعلام کرده، در حالیکه دیگر پروژه های کد باز دیگر نیز در حال کار برای پشتیبانی کردن از SPDY هستند. مثل node.js ، آپاچی، curl و nginx.
در آپریل 2012 (فروردین – اردیبهشت 1391) گوگل بسته هایی را برای پشتیبانی از SPDY برای وب سرور آپاچی عرضه کرده که باعث شده سایتهای کوچکتر هم از این تکنولوژی بهره مند شوند.

منبع: ویکی پدیا انگلیسی